Η Συναυλία Μαχαιρίτσα, Μιτζέλου και άλλων

Ήταν πολύ καλή, σχεδόν τέλεια θα έλεγα, η χθεσινή συναυλία των Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Αντώνη Μιτζέλου, Σάκη Μπουλά, Δημήτρη Σταρόβα και Ελεονώρας Ζουγανέλη. Άψογη από κάθε άποψη. Με δύο ηχολήπτες, έναν για τη σκηνή κι έναν για το κοινό, ο ήχος ήταν το πρώτο στοίχειο που ήταν τέλειο. Εν συνεχεία όλοι μηδενός εξαιρουμένου ήταν άψογοι. Ο Μιντζέλος, από τους πιο δεξιοτέχνες κιθαρίστες στην Ελλάδα, έπαιξε μια ευρύτατη γκάμα ροκ ακουσμάτων, ενώ ο Σταρόβας, που λόγο όγκου ήταν πιο επιβλητικός έδειξε ότι έχει κι εκείνος το απαραίτητο εκτόπισμα στην κιθάρα. Για τον δεύτερο όμως μπορούμε να πούμε ότι το χιούμορ το έχει καλλιεργήσει σε ίδιο ή και μεγαλύτερο βαθμό με το ταλέντο του στην κιθάρα, παίζοντας μέχρι και το άπιστη τελεία κομ. Ο Σάκης Μπουλάς έδειξε ότι οι φωνητικές του ικανότητες είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο, ίσως και σε μεγαλύτερο, από τις ερμηνευτικές-σατυρικές του ικανότητες. Για τον Μαχαιρίτσα, δεν υπάρχει σχόλιο, έχει φτιάξει μια ολόκληρη ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, μια ιστορία ουσίας, έχει χτίσει σε τόσο μεγάλο βαθμό το έδαφος, που τώρα απολαμβάνει τους καρπούς και τις δάφνες. Όσον αφορά την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, είναι από τις πιο συμπαθητικές και γνήσιες παρουσίες των ανερχόμενων καλλιτεχνών. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει όμως και για τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, το νεαρό πολυ-μουσικό με το ξυρισμένο κεφάλι και ο οποίος έπαιξε βιολί, τρομπόνι, και ένα σωρό άλλα όργανα τραγούδησε και άνοιξε τη συναυλία με δύο δικά του τραγούδια. Η συναυλία τέλειωσε στις 12 το βράδυ, παραδόξως χωρίς οι μουσικοί να επανέλθουν στην σκηνή ούτε μια φορά. Και φυσικά δεν τραγούδησαν αναμενόμενα τραγούδια, όπως "Ρίξε κόκκινο στη νύχτα", "Διδυμότειχο Μπλουζ" κλπ.
Από την άλλη το πάντρεμα κάποιων "Τερμιτών" ήταν κάτι το καταπληκτικό. Παρά το γεγονός ότι η διάρκεια της συναυλίας δεν ήταν μεγάλη (περίπου διόμισι ώρες) ήταν τόσο υπέροχη και καλά φτιαγμένη που άφησε μια τέλεια αίσθηση στο κοινό.