Ανεκδιήγητες μέθοδοι

Oι μέθοδοι που κατεργάζονται οι επαΐοντες του νόμου για τους πολύπαθους αυτοκινηστές είναι ανεκδιήγητες. Χρειάστηκε να μου συμβεί το ακόλουθο συμβάν, για να το συνειδητοποιήσω πλήρως. Την 1η Οκτώβρη του 2005 οδηγούσα το αυτοκίνητό μου και με σταματάει η Δημοτική Αστυνομία Λευκωσίας για έλεγχο. Μου ζητούν άδεια κυκλοφορίας, τους την δείχνω. Τη βλέπουν και μου λένε ότι έχει λήξει τον Δεκέμβρη του 2004 και τους απαντώ ότι δεν έχω λάβει ειδοποίηση ανανέωσης. Μου είπαν ότι θα έλεγχαν τα κομπιούτερ τους και ότι αν έβρισκαν παράβαση θα με κατάγγειλαν. Ερεύνησα το θέμα. Αντιλήφθηκα ότι το αυτοκίνητο μου είχε διαγραφεί επειδή δεν είχε περάσει από τεχνικό έλεγχο. Κι εδώ είναι το όλο θέμα για τους μη γνωρίζοντες. Μετά τον πρώτη ειδοποίηση, ο επόμενος έλεγχος πρέπει να γίνεται με δική σου πρωτοβουλία (χωρίς άλλη ειδοποίηση). Εγώ αγνοώντας το περίμενα σαν χαζός να με ειδοποιήσουν. Από την άλλη η αστυνομία έκοβε κλήσεις για απουσίες άδειων και για ακαταλληλότητες οχημάτων. Από αυτό και μόνο το "ψιλό γράμμα" οι άρχοντες του νόμου έβαλαν στα ταμεία τους χιλιάδες λίρες. Είχαν «καθαρίσει» με κάποιες ανακοινώσεις στον Τύπο, που ελάχιστοι πήραν χαμπάρι. Τώρα μου έχει σταλεί ένταλμα να παραβρεθώ τον Οκτώβρη στο δικαστήριο επειδή οι δημοτικοί αστυνόμοι τελικά με κατήγγειλαν. Και μπορεί εγώ στη συνέχεια να πήρα δελτίο καταλληλότητας και να πλήρωσα την άδεια κυκλοφορίας για ολόκληρο το 2005 – διότι το κράτος ποτέ δεν χάνει - και τώρα να είμαι νομότυπος, όμως θα δυσκολευτώ πολύ να πείσω το δικαστή ότι το παράπτωμα δεν ήταν δικό μου, αλλά των υπηρεσιών του κράτους. Καταλάβατε καλοί μου άνθρωποι;