Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας

"Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας, γιατί είναι μικρή", έλεγε ένα παλιό τραγούδι του Γιάννη Πάριου. Έτσι δεν είναι κακό, κάπου-κάπου, να μνημονεύουμε τις παρακάτω αρχές περί αγάπης. Eίναι νομίζω πολύ χρήσιμες.
Eάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών, ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν, και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπη δε μη έχω, είμαι ουδέν. Και αν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου δια να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί η αγάπη δεν φθονεί, αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται.
Δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν.
Δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αληθείαν.
Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει, τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθεί, είτε γλώσσαι θέλουσι παύσει, είτε γνώσις, θέλει καταργηθεί.
Διότι κατά μέρος γινώσκομεν, και κατά μέρος προφητεύομεν. Όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθεί. Ότε ημήν νήπιος, ως νήπιος ελάλους, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην, ότε όμως έγινα ανήρ κατήργησα τα του νηπίου. Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον, τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην. Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη τα τρία ταύτα. Μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη.